آیت الله یوسف صانعی

  • جی پلاس؛

    امام خمینی در شانزدهم فروردین سال ۶۳ و به دنبال درخواست آیت الله یوسف صانعی و اظهار نظر ایشان درباره پرونده های قضایی بنیاد مستضعفان، مهندس میر حسین موسوی را که در مقام نخست وزیری بودند، مامور رسیدگی به این امر کردند.

  • جی پلاس؛

    امام خمینی در بیست و نهم اسفند ماه سال ۶۳ و به دنبال نامه آیت الله سید حسین موسوی تبریزی برای تعیین تکلیف اداره دارالتبلیغ اسلامی قم که پیش از آن برعهده آیت الله شریعتمداری بود، برای رسیدگی به این موضوع به آیت الله صانعی حکم دادند.

  • در گفت و گو با جماران؛

    حجت الاسلام و المسلمین کتابی پور گفت: سدّی که این فقیه نواندیش شکست را الآن در طلبه های جوان می بینیم. الآن بسیاری از طلبه های جوان و حتی غیر جوان به این چالش رسیده اند و این جرأت را همین شخصیت بزرگوار به ایشان داده است.

  • در گفت و گو با جماران؛

    آیت الله مقدس گفت: آیت الله صانعی در زمینه های مختلف بحث های علمی خوبی مطرح می کردند و مخصوصا در سال های اخیر ابتکارات زیادی داشتند و می شود گفت ریشه آن از مرحوم آیت الله بروجردی، مرحوم امام و مرحوم آیت الله منتظری بود که راهی را باز کردند و ایشان در آن راه قدم های بسیار بلندی را برداشتند و شاید نواندیشی های ایشان در حوزه بی سابقه بود.

  • در گفت و گو با جماران؛

    آیت الله حجت الله قاسمی گفت: اولین دوره درس کفایه ای که ایشان شروع کرد، خصوصی برای ما دو نفر بود. یادم هست که در طبقه دوم مدرسه فیضیه صحن عتیق حضرت معصومه(ع) ایشان حجره داشت. در آنجا با شیخ یحیی سلطانی جلد اول کفایه را پیش ایشان می خواندیم.

  • در گفت و گو با جماران؛

    فضل الله صلواتی گفت: آیت الله صانعی که شاگرد امام و آیت الله محقق داماد بودند با نوآوری های تازه «فقه پویا» را زنده کردند، امیدواریم که شاگردان، وابستگان و فرزندان آیت الله صانعی هم بتوانند در خانه ایشان را باز نگه دارند و فقه زنده اسلامی را بیش از پیش احیا کنند.

  • آیت الله عباسعلی روحانی در گفت و گو با جماران مطرح کرد:

    یکی از شاگردان آیت الله العظمی صانعی(ره) گفت: اعتقاد من این است که سال 88 هم که ایشان از میرحسین موسوی حمایت کردند و بعد اتفاقاتی که افتاد تشخیص دینی ایشان بود که ایشان را روی موضع خودش نگه داشت. اصلا اهل جناح بندی نبود و فقط ارزش های دینی برای ایشان مهم بود و محور هم امام خمینی(س) بود. یعنی فوق العاده شیفتگی نسبت به امام داشت و اگر کسی متعرض امام می شد واقعا برآشفته می شد. روی دینش هم خیلی حساس بود. روی این محورها ایستاد و صدمه هم خورد. هزینه داد ولی من یکی دو بار بعد از آن قضایا دیدمش، وجدانش خیلی آرام بود. به خاطر این که احساس می کرد وظیفه شرعی اش را عمل کرده است.